WYSTAWA PRAC ZOFII GOŁĘBIOWSKIEJ-TABASZEWSKIEJ

Samorządowe Centrum Kultury i Promocji Gminy Zabierzów, Galeria „Na Pietrze” zapraszają na wernisaż wystawy prac Zofii Gołębiowskiej-Tabaszewskiej,

1 marca/niedziela/ 2020, godz. 16.00

ul. Szkolna 2, Zabierzów

ZOFIA GOŁĘBIOWSKA-TABASZEWSKA

Urodzona w Bielsku Białej. Absolwentka tamtejszego Liceum  Pedagogicznego, ukończyła polonistykę w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu.

Od 1973 do 2005 roku pracowała w  Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Nowym Wiśniczu jako nauczyciel polonista. Od 1992 obok pracy pedagogicznej zajmuje się działalnością plastyczną.
    W latach 2003, 2004, 2005, 2009, 2012, 2015, 2016, 2017 brała udział w Międzynarodowych Warsztatach Artystycznych w Myślenicach.

     W listopadzie 2005 roku została przyjęta w poczet artystów plastyków zrzeszonych w Związku Artystów Plastyków „Sztuka Użytkowa” w Toruniu. 

    Miała dotąd 91 wystaw indywidualnych m. in. w:

Tarnowie,  Krakowie, Bochni, Myślenicach, Suchej  Beskidzkiej, Bielsku Białej, Andrychowie, Warszawie, Nowym Wiśniczu. Brzesku, Trzebini, Dąbrowie Górniczej, Dębnie, Koszycach, Wolbromiu, Limanowej Nowym Sączu i Chełmie.

• Medal EXITUS ACTA PROBAT otrzymany  od Burmistrza Nowego Wiśnicza w 2011r.
• Nagroda Starosty Powiatu Tarnowskiego na VII Międzynarodowym Biennale Twórczości Artystycznej Nauczycieli Tarnów 2012

Od grudnia 2006 roku do grudnia 2013 prowadziła grupę teatralną w ZK w Tarnowie-Mościcach. Przygotowane spektakle dla dzieci oraz dorosłych wystawiane były na terenie woj. małopolskiego. 

• Za tą działalność w 2009 roku została nagrodzona Brązową Odznaką za Zasługi w Pracy Penitencjarnej przez Ministra Sprawiedliwości. 

„Tematem moich prac są głównie ANIOŁY. Nie są one eteryczne, czy zwiewne – a wręcz odwrotnie. Są dotykalne, noszą w sobie spory ciężar codzienności z jakiej powstały. Każdy anioł ma swoją opowieść, spory ładunek emocji, przypomina o tym co ważne. Są bliskie człowiekowi i jego niedoskonałości. Trudno byłoby im się unieść w górę, choć jak na anioły przystało, każdy z nich  ma skrzydła, tkwią mocno na ziemi uczestnicząc w naszych codziennych sprawach. Przypominają o upływającym czasie podpowiadają klucze do ludzkich serc, mają piecze nad ptakami czy w końcu ludźmi. W pewnym stopniu nawiązuję do archetypu anioła stróża.

Powstają te anioły z tego co straciło już swoją pierwotną przydatność, ale właśnie dzięki nim nie odeszło w zapomnienie. Noszą więc moje anioły ciężar wspomnień drzemiący w starych koronkach, starych okiennych ramach, guzikach itp. Jest to bardzo osobisty świat nasycony osobistą nutą poezji, ciepła. Często też można zauważyć inspirację poezją ulubionych poetów.”

ZGT